Ամբողջ Փոքր Ասիայ գտնուող Կիւրեղեան ընտանիքի անդամները (և ասոնց միջեւ Լեւոնի 78 տարեկան մայրը որ իր հետ Հրոմ կը բնակեր բայց Տրապզոն շրջանի մը համար գացած էր) 1915ի Ցեղասպանութեան ընթացքին ջարդուած ու իրենց ունեցածները յափշտակուած էին Տաճկական կառաւարութենէն:
Այդպէս` իր Իտալիայ վերադառձին որոշեց իր ընտանիքը Ազոլօ հաստատել ուր - մանաւանդ Առաջին Համաշխարհային Պատերազմի շրջանին - երկար ժամանակներ անցուցած էր և ուր` Վենետիկի Մուրատ Ռափաելեան վարժարանին ամարանոցը կար:
Նախ ջանաց շէնք մը գնել` չյաջողած` երկու բլուրներէ կազմուած կալուած մը գնեց. մէկ հատին վրայ իր տունը կանգնեց ու միւսին վրայ այգիներ տնկեց: Կառուցումը լրացաւ 1924ին և վիլլա «Արարատ» անունով կնքուեցաւ:
Արմէն Կիւրեղեանը հոն կը բնակի և բազմաթիւ Կիւրեղեան ընտանիքի անդամները կը շարունակեն հոն վերադառնալ իրենց արցակուրթներու ընթացքին: